15/04/15 08:44
De bescherming van bedrijfsgeheimen is in Europa altijd een ondergeschoven kindje geweest. Waar veel wetten op het gebied van intellectuele eigendom al geruime tijd geharmoniseerd zijn, geldt voor de bescherming van bedrijfsgeheimen dat iedere lidstaat zijn eigen regels kent. Dit vormt een beletsel voor de vrije uitwisseling van informatie in grensoverschrijdende samenwerkingsverbanden. De Europese Commissie is zich hiervan bewust en heeft eind 2013 een richtlijn aangekondigd die hierin verandering moet brengen.
Bij het intellectuele kapitaal van een technologiebedrijf denkt men al snel aan octrooien. Aan een octrooi kleeft echter het nadeel dat de daarin besloten uitvinding openbaar is. Bovendien is het opbouwen en in stand houden van een octrooiportefeuille kostbaar. Als het gaat om uitvindingen die uitsluitend binnen de muren van het eigen bedrijf worden gebruikt, kiezen veel bedrijven er dan ook voor om deze te beschermen door ze geheim te houden. Denk in dit verband aan innovatieve productieprocessen of productietools.
In een tijd waarin steeds meer producenten van high tech systemen de verantwoordelijkheid voor de gehele life cycle van onderdelen van hun producten uitbesteden aan strategische toeleveranciers, is volstrekte geheimhouding geen optie meer. Toeleveranciers moeten bereid zijn om hun ontwikkel- en maakkennis ter beschikking te stellen en aan de producent over te dragen in het geval de samenwerking wordt beëindigd. Een gebruikelijke manier om kennis in zo’n geval te beschermen, is het overeenkomen van een geheimhoudingbeding, gekoppeld aan beperkte licenties voor het gebruik van deze kennis in geval van beëindiging van de uitbestedingovereenkomst. Zo’n geheimhoudingsbeding kan worden versterkt door het opnemen van boetes en een bepaling die te toeleverancier de mogelijkheid biedt om de naleving van de licentievoorwaarden te controleren.
Helemaal waterdicht is deze praktijk niet. Zo blijft de toeleverancier voor de internationale handhaving van het beding en het vorderen van volledige schadevergoeding vaak afhankelijk van de regels van het land waar zijn contractspartij is gevestigd. Het voorstel van de Europese Commissie beoogt deze regels enigszins te harmoniseren. Daarmee voorziet het in een duidelijke behoefte.
